Երեկ Գյումրիում մարդիկ հրաժեշտ տվեցին ՌԴ զինծառայողի կողմից սպանված Ավետիսյանների ընտանիքի վեց անդամներին: ՀՀ ղեկավարության առաջին երեք դեմքերից Ավետիսյանների ընտանիքի թաղմանը մասնակցում էր միայն ԱԺ նախագահ Գալուստ Սահակյանը: Իսկ ինչու թաղմանը չմասնակցեցին Սերժ Սարգսյանը եւ ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը կամ գոնե նրանց պաշտոնական ներկայացուցիչները, այդպես էլ չբացատրվեց:

Իսկ արդեն երեկոյան վերսկսվեցին դեռեւս նախորդ օրը սկսված բողոքի ցույցերը, որոնք վերաճեցին ոստիկանության հետ բախումների: Արդյոք իրադարձությունները նման կերպ կզարգանային, եթե Հայաստանի ղեկավարությունը ջայլամի կեցվածք չդրսեւորեր եւ փորձեր իր քաղաքացիներին համոզել, որ ոճրագործը չի խուսափի Հայաստանի արդարադատությունից: Սակայն այս փաստն ընդունելու փոխարեն ՀՀ ոստիկանության հասցեին հնչած քննադատությունները երեկ արձագանքվեցին հաթաթաներով, անգրագիտության մեղադրանքներով: Իհարկե, մեր երկրում բոլորը չէ, որ իրավաբան են, հետեւաբար պետք է մարդկանց հետ խոսել հասկանալի եւ համոզիչ հայերենով: Սակայն իրավիճակի ողջ լրջությունը չգիտակցվեց, որի ապացույցը եղավ նաեւ այն, որ երեկոյան արդեն ոստիկանությունը փորձեց Գյումրիում ցուցարարներին ուժով ցրել եւ ինչպես 2008-ի մարտի 1-ի դեպքերի ժամանակ՝ քաղաքացիների դեմ հատուկ միջոցներ կիրառելով, սակայն հուրախություն մեզ, այս անգամ առավել «անփորձանք» ստացվեց. զոհեր չունեցանք, միայն 14 վիրավոր:

Շարունակությունը և ուշագրավ այլ նյութեր  «Ժողովուրդ»  թերթում